Επιλογές για την απώλεια βάρους / Χολοπαγκρεατική παράκαμψη
Η μέθοδος πρωτοεφαρμόστηκε στις αρχές της δεκαετίας το 70. Στην επέμβαση αυτή η χωρητικότητα του στομάχου ελαττώνεται αφαιρώντας τα ¾ αυτού και στη συνέχεια η τροφή με παράκαμψη οδηγείται χαμηλά στο τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου(50 εκ. από την ειλεοτυφλική βαλβίδα) όπου αναμειγνύεται με τα υγρά του παγκρέατος και της χολής. Λόγω της βραχείας παραμονής της τροφής στο τελικό τμήμα του λ. εντέρου προκαλείται δυσαπορρόφηση, δηλαδή δεν απορροφώνται όλα τα θρεπτικά συστατικά της τροφής. Έτσι μεγάλο τμήμα της τροφής φθάνει άπεπτο στο παχύ έντερο και προκαλεί δύσοσμες διαρροϊκές κενώσεις. Επιπλέον η γρήγορη διέλευση της τροφής από το λ. έντερο δεν επιτρέπει την απορρόφηση των βιταμινών και χρήσιμων στοιχείων όπως το ασβέστιο. Οι ασθενείς αυτοί θα χρειαστεί να παίρνουν δια βίου βιταμίνες
Χολοπαγκρεατική παράκαμψη(Μέθοδος Scopinaro)
Στις αρχές της δεκαετίας του 90 χρησιμοποιήθηκε μια τροποποίηση της μεθόδου η χολοπαγκρεατo/12δακτυλική εκτροπή. Στην τροποποίηση αυτή το στομάχι διατέμνεται με κάθετη γαστρεκτομή(γαστρικό μανίκι) και η αναστόμωση γίνεται ανάμεσα στο λ. έντερο και το αρχικό τμήμα του 12-δακτύλου. Επιπλέον το τελικό τμήμα του ειλεού έχει μεγαλύτερο μήκος(75-100 εκ.). Οι τροποποιήσεις αυτές ελάττωσαν τις ανεπιθύμητες ενέργειες της αρχικής μεθόδου(dumping, αναστομωτικό έλκος, υποπρωτεϊναιμία, ηπατική ανεπάρκεια, ανοσοκαταστολή, σύνδρομο δυσαπορρόφησης).
Και με τις δυο μεθόδους οι διάρροιες αποτελούν σοβαρό πρόβλημα. Επιπλέον χρειάζεται δια βίου λήψη βιταμινών, συμπληρωμάτων διατροφής και συχνή ιατρική παρακολούθηση.
Χολοπαγκρεατo/12δακτυλική εκτροπή
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO
